William Lee: Get on Your Pop!
Narrative
1950’lerde Meksika’da, kırklı yaşlarındaki bir Amerikalı göçmen, küçük bir Amerikan topluluğunda yalnız bir hayat yaşamaktadır. Ancak genç bir öğrencinin gelişi, adamı sonunda biriyle anlamlı bir bağ kurmaya teşvik eder. Daniel Craig, Guadagnino ile seçme kasetlerini izledikten ve Starkey’i gördüğünde ona “İşte o adam” dedikten sonra sonunda Luca Guadagnino’yu Drew Starkey’i oynamaya ikna etti… Or What’s Left of It After Four Years in the Navy.
"I’m Not Weird
The Graham Norton Show tarafından sunulmaktadır: Daniel Craig / Nicola Coughlan / Jesse Eisenberg / Kieran Culkin / Flo (2024). I’m Bodiless."William S. Burroughs’un QUEER’inin inanılmaz derecede sadık bir uyarlaması, sadece Carol’ın çocuklarının ötesine geçen, varoluşçuluğa, bağımlılığa, iletişime, bedenlere, rüyalara ve anılara odaklanan, ürkütücü, melankolik, gerçeküstü bir romantizme yol açıyor. Bana daha çok Apichatpong Weerasethakul’un ürkütücü ve büyülü gerçekçi filmlerini hatırlatıyor.
Sonunda ağladım ve kitap beni hayal kırıklığına uğratmadı bile
Ayrıca, Trent Reznor ve Atticus Ross’un unutulmaz bir piyano ve üflemeli çalgılar tema motifi (“Pure Love” parçası) ve Burroughs’un anı kitabına (“How a Man Who Sees and Feels Can’t Be Sad”) gönderme yapan “Vaster than Empires” adlı şarkısı ile muhteşem bir müzik var. Özellikle Nirvana ve Verdana’nın “Puzzle”ını içeren birkaç fantastik ve anakronistik iğne düşmesi daha var. Justin Kuritzkes, Luca Guadagnino, Sayombhu Mukdeeprom, Trent Reznor ve Atticus Ross’tan oluşan beş kişilik oyuncu kadrosu, özellikle duygusal rezonans söz konusu olduğunda, “The Challengers”tan daha güçlü bir yılın en iyi filmi sunuyor. Burroughs’un karakterlerinin ırkçı kenarları burada cilalanmış, ancak bu hala 1950’lerin Meksika’sında sürüklenen ayrıcalıklı Amerikalı göçmenlerle ilgili ve bazı küfürler hala ağızlarından rahatça çıkıyor ve diyalogların çoğu doğrudan kitaptan alınmış.
Daniel Craig harika bir Oscar’a layık performans sergiliyor, ancak Drew Starkey Eugene Allerton’ı ve ağrıyan bedenlerini oynuyor
Ağır makyaj ve kalın bir takım elbise içindeki Joe rolündeki Jason Schwartzman, tombul bir komik rahatlama olarak bulunduğu sahneleri neredeyse çalıyor. Dil, zaten çok sık mırıldanılan kelimelerden daha yüksek sesle konuşuyor, özellikle birbirlerine sarılma ve bacaklarını sıkma biçimleri veya Craig Lee’nin sırtına ve kaburgalarına dokunma şekli. Rüyalar, Lee’nin dağılma arzusu olarak uzanan ellerinin astral projeksiyonlarıyla birlikte, ürkütücü atmosferi geliştiren bazı unutulmaz görüntülere sahip. Ekvador’da ayahuasca (yage) dans ettikleri unutulmaz bir çıplak dans var ve bedenleri birbirleriyle birleştikçe Cronenberg seviyelerine ulaşıyor.
Bu filmde o kadar çok sevgi ve acı var ki, Guadagnino’nun en iyi ve muhtemelen 2024’ün en sevdiğim filmlerinden biri
Kırkayak, Lee’nin genç adamı takip etmesine ve haftada iki kez ona karşı nazik olmasını istemesine yol açan bu takıntılı ilişkinin tehlikesini temsil ediyor. Titizlikle detaylandırılmış aksesuarlar ve mizansen, setlerin ve mekanların karakterine büyük katkı sağlıyor ve bazı fantastik minyatürler (Lee’nin gözü otele bakıyor ve kendini görüyor) ve sürrealist eğilimlere hitap eden boyalı arka planlar, yüksekte olduklarında ve organları içeren skrotumları kustuklarında unutulmaz pratik efektlerle birlikte.